palestina-2019

Hemen bizi eta ikusitakoaren ondoren, etxerako bueltan interneten “sionismoa” nola definitzen zen aztertu nahi izan genuen eta harritzekoa ez zaigun arren, oso mingarria egin zitzaigun honakoa “judutarrek haien aberria berreskuratzeko” mugimendu gisa definitzen zela ikusteak. Honen harira, esatea dago sionismoa XIX. mende bukaeran sorturiko ideologia dela eta ordurako koloniak ezartzen hasia zela, II. Mundu Gerra eta holokaustoaren ondorioz sortu zen korrontea denaren ideia baztertzen duena. Gainera, haien kontra lerrokatzen den oro antisemita denaren ideia ere dudarik gabe baztertzeko beharrean aurkitzen gara, “semita” izatearen funtsa Ekialde Hurbileko edo Mesopotamiako hizkuntzaren hiztun izatean baitago. Horrenbestez, palestinarrak berak semitak baitira. Azkenik, “haien aberria” zein den zalantzan jarri beharrean aurkitzen gara; alde batetik Palestina ez baitzen haien lehen aukera izan ‘aberria’ sortzeko ideia garatu zutenean. Haatik, hirugarren aukera izan zen. Bestalde, erlijio baten gaineko irakurketa desitxuratu baten aitzakian judutarrek herri bat osatzen dutela eta hortaz aberri baten beharrean daudela defendatzen duen ideologia kolonialista baten aldarrikapenek ez baitute inolako zilegitasunik.

Bidaian aurrera goazela, preso palestinarren egoeraren eta sionisten aparatu errepresiboaren berri izateko aukera izan dugu. Atxiloketak eta askatasuna berreskuratzeak egunero ematen direnez, ezinezkoa da uneoroko preso kopurua jakitea. Halere, gaur egun 6.000-7.000 inguruan kokatuko litzateke zenbakia garairik gogorrenean 15.000ra ere heldu izan delarik. Datu esanguratsu gisa, 1967tik aitzinera 800.000 pertsona izan dira atxilotuak, biztanleria maskulinoaren %50 noizbait atxilotua izan dela suposatzen duena.

Atxiloketak hiru momentu edota tokitan eman daitezke: Check pointetan, protestetan eta etxera bila joanda. Hauetako gehienak protestetan eta etxera bila joanda gauzatzen dira, betiere indarkeria handiz egiten direlarik. Esan beharra dago, atxiloketak zenbait kasutan PANek (Palestinar Autoritate Nazionalak) berak burutzen dituela, gerora atxilotua israeldarren eskuetan uzteko.

Palestinara heldu bezain laster atentzioa deitzen duen lehendabiziko gauza harresiak duen garrantzia da, bai errepidetik joan bai herri zein errefuxiatu zelaian egon beti presente dagoena. Honakoa "segurtasuna" mantentzeko duten obsesioaren adibide argi edo bisualena izan badaiteke ere, ez dugu ahaztu behar horixe dela: adibide bat. Izan ere, check pointak, poliziaren presentzia, kolonoak babesteko kaletik dabiltzan sekretak, ahotsa ezagutzen duten kamerak eta abar egunerokotasunaren parte dira Jerusalemen.

Hemen bildu nahi izan ditugu Palestinan zehar topatu ditugun hainbat emakumeren ahots, honetaz eta hartaz hausnartu, pentsatu, galdetu, eztabaidatu eta entzun dugunetik jasoak. Haien hitz eta bizipenek gugan izan duten oihartzunari hauspoa emateko beharretik ateratako saiakera da hau, elkartasun haizeak zabal dezala.

Irakurri osorik