Argentinako​ ​ herri​ ​ botereen​ ​ borroka​ ​ behar​ ​ bezala​ ​ ulertzeko​ ​ inperialismoaren​ ​ kolonizazio prozesu​ ​ ezberdinak​ ​ ezagutzea​ ​ beharrezkoa​ ​ da.​ ​ Espainiarrak​ ​ Amerikako​ ​ kontinentera​ ​ heldu zirenetik,​ ​ 1816an​ ​ Argentinak​ ​ lorturiko​ ​ independentzia​ ​ arte,​ ​ indarkeria​ ​ eta​ ​ lapurretak​ ​ nagusi izan​ ​ ziren​ ​ kontinente​ ​ osoan.​ ​ Behin​ ​ independentzia​ ​ formala​ ​ lortuta,​ ​ guda​ ​ zibilak​ ​ pasata​ ​ ta originarioen​ ​ ta​ ​ beltz​ ​ esklabu-ohien​ ​ genozidioa​ ​ ta​ ​ gero,​ ​ frantses​ ​ eta​ ​ ingeles​ ​ inperioen​ ​ eta gerora​ ​ yankee-en​ ​ interesen​ ​ menpe​ ​ garatu​ ​ zen​ ​ herrialdea,​ ​ lehenengo​ ​ sektorera​ ​ mugatutako ekonomia​ ​ inposatuz.​ ​ Hau,​ ​ hainbat​ ​ diktadura​ ​ eta​ ​ demokrazia​ ​ faltsuren​ ​ menpean​ ​ eman​ ​ zen.

Nabatieh, Libanoko hegoaldera iritsi bezain pronto deigarri egiten den lehen gauza bide bazterretan pilatzen diren Amal eta Hezbolaren banderak dira. Dena den, mendebaldeko komunikabideek aurkeztutako errealitatearen arrastorik ez dago. Mugimendu integristak nagusi diren lurraldea honetan, ez dago Sharia edo fundamentalismoaren zantzurik. Biztanleen abegitasuna eta lasaitasuna besterik ez. Israelen okupazioaren aztarnak ordea nonahi ikusi daitezke. Baitere libanotarren behin eta berriro altxatzeko gaitasuna.

Miloika dira indigenak Mexikon, eta dozenaka beraien herriak. Nahiz eta jatorrizko herrialdea izan, edo hain zuzen ere horregatik, lehenbizi sistema inperialistak eta ondoren kapitalistak, gehien baztertu dituenak dira. Mexikoko geruza zapalduena eta behartsuena osatzen dute egun. Bi asteetan zehar errealitate honetara gerturatu eta hobeto ezagutzeko aukera eduki dugu.

Frayba, “Centro de Derechos Humanos Fray Bartolomé de Las Casas”, 1989an sortu zen, Samuel Ruiz apezpikuaren eskutik. Beraien lana Chiapas-eko giza eskubideen urraketak jaso eta aholkularitza juridikoa ematea da, batez ere herrialde indigenen aurkako giza eskubide urraketen kasuetan. Desagerpenak, torturak, lurren bidegabeko desjabetzeak, erailketak… dira eskuartean eduki ohi dituzten urraketak. Prebentzio lanean ere ibiltzen dira, horretarako giza eskubideen nazioarteko begiraleak prestatu eta komunitate indigenetara bidaltzen dituzte, hauen presentzia hutsarekin gatazken intentsitatea murrizten delako, eta giza eskubideen urraketarik gertatuz gero hauek lehen eskutik dokumentatu ahal izateko. Giza eskubideen nazioarteko begirale lan hau izan da guk bi asteetan bete dugun eginkizuna. Bi komunitate ezberdinetan egoteko aukera eduki dugu, bakoitzean astebete igaroaz.

2006an asanblada konstituziogileko kideen hausteskundeak egin ziren Bolivian. MAS-ek gehiengoa lortu zuen, baina ez zen bi herenetara heldu. Horregatik, hainbat neurri adostu behar izan zituzten. Adoste prozesu horretan, presidentea soilik behin berraukeratzea hitzartu zuten oposizioaren eskaeragatik. Geroztik, Evo Morales berriz hautatu ahal izatea da eztabaida politikoaren gako nagusienetariko bat. Baina, zergatik da hain garrantzitsua herri sektore handi batentzat Evo berriz izendatua izatea? Zer dago presidentearen figura horren atzean?

Diotenez, gaueko ordu txikietan itzartzen da Evo, eta berekin batera baita bere inguru gertukoak ere. Izango da nekazari ohiturengatik, izango da herritarrekiko arduragatik, batek daki zein den ordu horietan ministroak esnarazteko arrazoia. Hala ere, ez pentsa lotara iluntzean joaten denik, gau erdia jota oheratzen da. Badirudi, esana betetzen duen horietakoa dela, eta horri balio handia ematen diote boliviarrek. Irmoki sinisten dute Evorengan; izan ere, beldur handienetakoa da inor gobernuan sartu eta ustelkeriak jatea, prozesu eraldatzailera arte erreferentziatzat izan dituzten Estatu botere gehienak ustelak izan baittira. Baina Evok badu zer edo zer horrelakorik sekula ez duela egingo helarazten diena herritarrei. Horrez gain, umiltasunetik ideiak tinko ekiten dio bere lanari, eta sektore ezberdinak kohesionatzeko gaitasuna du.