Irakurketak

AGUR ETA OHORE, SANTRICH!

Arg.: Pakito Arriaran Fundazioa

Min eta amorru handiz jaso dugu Jesús Santrich militante iraultzailearen hilketa kolonbiar Estatu aparatuen eskutik. Santrichek bere militantzia eremu askotan garatu zuen: gerrillan, kulturan (poesia eta bestelako espresio artistikoen bitartez), antropologiaren bidez kolonbiar kultura indigenen ezagutzan... Bere presentzia iraultzailea, esan bezala, kolonbiar herriaren borrokaren eremu askotan ikusi ahal izan genuen, eta horrek egiten zuen Santrich militante iraultzaile integrala. Ezinbesteko diren horietako bat. Jasotzen ari zen eraso eta gezurren aurrean, Santrichek berak bere burua horrela definitu zuen elkarrizketa batean: iraultzaile zintzoa. Eta horrela mantendu zen azken momentura arte, borrokan amore eman gabe eta bere printzipio eta ideietan tinko.

 

Santrichek, marxismo leninismotik, beti aldarrikatu zuen Latinoamerikaren askapena amerikar herrien askapenetik etorriko zela, hori zela modua AEBen inperialismoarekin amaitu eta mende luzez ezarri den zapalkuntzarekin amaitzeko. Horrek, ezinbestean eraman zuen Santrich militante internazionalista izatera eta goxotasunez munduko herrien borrokak besarkatzera, tartean hainbeste maite zuen Euskal Herria. Zer esanik ez palestinar herriarekiko eta bere borrokarekiko sentitzen zuen gertutasuna, beti kufiya soinean, herri horrekiko maitasunaren seinale.

(...)

Garaipenera arte, compañero!


Agur eta ohore, Santrich!

 

Etengabeko Nakbaren aurka, Palestina aurrera!

Urtero, maiatzaren 15ean, Palestinako Nakba eguna gogoratzen dugu (“hondamendia”, arabieraz). Hala, egun horretan gogora ekartzen dugu mugimendu sionistak palestinarren garbiketa etnikoa hasi zuela, 1948an Israelgo Estatua sortzeko.

 

Izan ere, 750.000 edo 800.000 palestinar inguru bortxaz kanporatuta sortu zen Israelgo Estatua; horrekin batera, 418 eta 615 herri artean suntsitu ziren, sarraski ugari egin ziren (esaterako, Deir Yasine-koa), palestinarren jabetzak konfiskatu ziren, hiri eta herrien izenak aldatu ziren eta, are gehiago, bertakoez bestelako landare-espezie berriak sartu ziren. Lehenago bertan palestinarren hiriak, herriak, landa eta etxeak zeudela ezkutatzeko egin zuten hori guztia. Lehenago bertan Palestina existitu zela ezkutatzeko. Hori guztia, inperialismoaren aliatu nagusietako bat Ekialde Hurbilean egotea legitimatzeko.

 

Palestinan soilik judua den Estatu bat sortzeko proiektu sionista ezartzearen ondorioa da Nakba. Estatu hori XIX. mendearen amaieran hasi zen lehen koloniak ezarri zirenean, eta garaiko Europako kolonialismo arrazistatik edan zuen. Hain zuzen, Estatu sionistaren sorrera ezin izango zen gertatu potentzia inperialen (Britainia Handia, adibidez) eta Nazio Batuen Erakunde sortu berriaren laguntzarik gabe. Gaur egun ere, Estatu sionista potentzia inperialista nagusien (AEB edota Europar Batasuna) konplizitate esplizituaren mende dago oraindik. Negoziazio-prozesuek, hala nola Osloko akordioetako ustezko bake-prozesuak, proiektu sionista hedatzeko baino ez dute balio izan. Izan ere, berriro ere, etengabeko Nakba egiten ari dira palestinarren aurka, lurraldeak okupatuz, palestinarrak kanporatuz, diskriminatuz, erreprimituz eta hilez.

 

 

 

(...)

 

Etengabeko Nakbaren aurka, Palestina aurrera!


Eutsi Jerusalem, eutsi Gaza! Palestina askatu!

 

Jo ta ke!

Maiatzak‭ ‬1. ‭ ‬Langileon‭ ‬Europa eraikiz,‭ ‬apurtu kapitalaren‭ ‬Europa‭!

Gaur, maiatzaren lehen honetan, beste behin, langile klasearen askapen borroka aldarrikatzeko beharrean aurkitzen gara. Kapitalaren eta bizitzaren arteko lehia batean aurkitzen gara, langile klasearen bizitza salbatzeko modu bakarra sistema kapitalista heteropatriarkal eta inperialista suntsitzea baita.

 

    Urte honetan zehar asko izan dira kapitalak egindako sarraski ekonomiko eta politikoak, COVID 19aren aitzakiapean abiarazitako ofentsibaren baitan. Burgesiak bere kapitala handitzeko beharrezkoak dituen tresnak zorrozten jarraitzen duen bitartean, langileriaren sektore zapalduena lanean esplotatzen jarraitzen du, etxeak lapurtzen jarraitzen du, kalean bizi dugun kontrol soziala areagotzen jarraitzen du eta abar luze bat. Hau da Europar Batasunaren‭ ‬menpe bizi garen langileon egoera orokortua.‭

 

(...)

Gora‭ ‬munduko langileria‭!


Gora Euskal Herri langilea‭!


Gora‭ ‬maiatzaren lehena‭!


Langileon europa eraikiz,‭ ‬apurtu kapitalaren europa‭!

ATZO ETA GAUR, OTANi EZ! EUSKAL HERRIAri BAI!

Orain 35 urte euskal herritarrok zita berezi baina esanguratsua izan genuen hautestontziekin. 1986ko martxoaren 12 hartan, boto-paperez boto-paper, kalez kale, lantegi, instituzio, herriko plaza zein ikastetxeetan, mitin, manifestazio, kontzertu edota ekimen ezberdinetan aldarrikatutako ideia letra larriko lerro-buru bilakatu genuen; “Ezezko borobila OTANi Hego Euskal Herrian”.


Espainiar Estatua 1982an sartu zen Aliantza Atlantikoan edo OTANen (Organización del Tratado del Atlántico Norte). Erabaki hark espainiar eta euskal eskuin indarraren onespena jaso bazuen ere, jakina zen euskal herritarren gehiengoa ez zetorrela bat erabaki harekin. Hala erakutsi genuen lau urte beranduago, Konstituzio espainiarrarekin egin bezala. Ikasleak, gazteak, feministak, euskalgintza eta kultur mugimenduko kideak, langileak… euskal herritarrok azken batean, beste behin ere gure nortasun eta izatea aldarrikatu genuen, gure lekua eta gure mundu ikuskera. Zapaldutako herri izaki, beste edozein herriren zapalketaren aurka geunden, guretzat herrien arteko harremanak elkartasunean eraiki behar direlako.


Hitz hutsetan geratzen bagara edo boteredunen ahotik entzutera mugatu, munduko segurtasunaren izenean adostutako hitzarmen militarra izan zela irakurriko dugu. Lerroartean baina, argi asko ikus daiteke, batetik indarra hartzen ari zen komunismo sobietarra geldiaraztea zuela xede, eta honen aitzakiapean, benetako helburua euren burgesia eta oligarkia nazionalen defentsa egitea zela, herri langileon interesekin zerikusi gutxi zuena eta duena, hain zuzen.

 

Orduan ez bazuten lortu, orain ere ez gaitzatela engaina! NATO aliantza politiko militarra da, inperialismoaren adar armatua. Bere historiari begiratu besterik ez dugu urtez urte, herrialdez herrialde NATOren benetako aurpegia ikusteko: Yugoslabia-ohia,, Irak, Afganistan, Libia, Siria... Desestabilizazio mehatxuez eta munduan ordena ezarri beharra dagoela diotenean argi izan dezagun beraien ordenaz ari direla. Indarrez ezarriko den ordena, kapitalismo gordinenarena, inperialismo basatienarena. Hori da NATOren funts bakarra. Horregatik ez du zalantzarik egiten orden horren aurka altxatu eta herri bezala erabakitzeko eskubidearen alde borrokatzen duten mugimenduak isilarazteko. Europar Batasuneko edo aliantzako beste edozein kide den Estatuen zutarriak zalantzan jartzen dituztenentzat askatasunen mugatzea, ideien fiskalizazioa edota errepresioa dituzte tresna, “barneko etsaia deuseztatzea”.

Orriak