Irakurketak

Venezuelari buruzko Sanchezen gezurrak

Marc Garcia, Itaca Herrialde Katalanetako erakunde iternazionalistako militanteak, Gobernu espainiarrak Guaidó kolpista presidente aitortu izanaren harira idatzia. Artikulua l’Accent aldizkari digitalak argitaratu du.

 

Belarrian entzungailu bat dut eta esatariak elkarrizketa eteten du Pedro Sánchez Espainiako presidentearen prentsaurrekoa jartzeko. Papera eta arkatz bat hartu eta hitz egin ahala aipatzen dituen hitz gako batzuk idazteari ekin diot: “Guaidó hauteskundeek legitimatzen dute”, “Espainia aldeaniztasunaren alde dago”, “Espainia Europako gehiengoarekin bat dator”, “kontsentsuak”, “venezolarren interesak babestu”, “hauskunde egiaztagarriak”, “laguntza humanitarioa”, “espainiar enpresak Venezuelan”… korrika eta presaka, txio bidezko erantzuna ematen saiatzen naiz, baina orain pausatuago, hobeto argudiatu dezaket.

 

Öcalan eta preso politiko guztiak askatu!

Asteburuan ozen aldarrikatu da, beste behin ere, euskal preso, deportatu eta iheslari politikoak etxean nahi ditugula. Eta determinazioz diogu lortuko dugula. Determinazio beraz daramatza Leyla Güven abokatu kurdu eta HDPko parlamentariak ia 70 egun gose greban, Öcalan lider kurduaren isolamendu egoera eteteko eta abokatu nahiz senitartekoen bisitak aitortzeko exijitzen. Ez da edonolako kopurua. Abokatuaren osasun egoera larria da, eta egoera kritikoan sartu da azken egunotan. Leyla Güven gose greban hasi zenetik, asko izan dira grebara batu direnak: Estrasburgon 26 egun daramatzate, Hewlerren 52, eta Turkiako 200 espetxe baino gehiagotan dauden kideek ere gose grebari ekin diote, duela hilabete ingurutik. Eta aldarria ere, ez da edonolakoa.

TXOSTENA | NATO, inoiz baino hurbilago (eu, es, fr)

Ez dago argudio nahiko PKK europako erakunde terroristen zerrendan sartzeko

2018ko azaroaren 15ean, Europar Batasuneko Justizia Tribunalak baliogabetu egin ditu Europar Batasuneko Kontseiluak PKK (Kurdistango Langileen Alderdia) “terroristen zerrendan” sartzeko egindako hainbat ekinbide, horretarako nahikoa argudio ez zela argudiatuta.


2001eko irailaren 11n AEBen kontra izandako erasoen ondorioz, hainbat neurri eta ebazpen argitaratu zituzten Nazio Batuen Segurtasun Batzordeak eta Europar Batasuneko Kontseiluak, terrorismoa mundu mailan borrokatzeko asmoz. Ebazpen horietako batean, honako hau erabaki zen: zerrenda bat osatzea eta zerrenda horretako pertsona, talde eta erakundeen funts eta baliabide ekonomikoak izoztea edo blokeatzea. Hartatik, PKK zerrendan sartu zuten 2002an, baita harekin nolabaiteko lotura zuten pertsona, talde eta erakundeen funts eta baliabide ekonomikoak adierazi ere.

Harrez geroztik, Europar Batasuneko Kontseiluak urtero berritu du zerrenda eta PKK bertan egotea bermatu. Horren aurrean, badira 4 urte PKK alderdiak prozedurak jarri dituela martxan Kontseiluaren aurka. PKK alderdiak bere aktiboak desizozteko borrokan jarraitzen du, Europar Batasuneko Kontseiluaren neurri murriztaileek ez baitute etenik izan. Zerrenda urtez urte eguneratzen da, baina PKK orain arte zerrenda horretan egon da; haatik, Europar Batasuneko Justizia Tribunalaren erabakiak PKKri zilegitasuna ematen dio nazioartean.


Aipatutako ondorioez harago, epaiak agerian uzten du Europar Batasuna osatzen duten Estatuek tematuta jarraitzen dutela erakunde terroristen zerrenda biziberritzen. Gainera, testuinguru honetan, ez dugu ahaztu behar Europar Batasuna izan zela Recep Tayyip Erdogan Turkiako presidenteari milaka milioika euro eman zizkiona “errefuxiatuen afera kudeatzeagatik”; zeinek eta Europar Batasunak, Ekialde Hurbilean ezegonkortasun politika etengabeak aplikatu eta gerra inperialistak babesten dituen horrek; nori eta Erdogani, 2014tik Turkian erregimen autoritarioa ezarri eta NATOko bigarren armada bere asmo inperialistak garatzeko erabiltzen duen horri.


Milaka izan dira Turkiar estatuak eraildako kurdu eta ezkerreko militante turkiarrak; torturatuak, umiliatuak, ukatuak... Eta Otomandar Inperioaren nostalgiaz bizi den Presidente faxistak ez du mugarik bere boterea ezartzerako orduan. Baina Europar Batasunak hitzez halakoak arbuiatzen baditu ere, haren ekintzek bestelakoa adierazten dute. Hala, agerian geratzen da, terrorismoaren aurkako doktrina garatuz, ezarritako statu quoa babestea besterik ez dela asmoa, herrien askatasuna ukatuz. Estatuek, eskura dituzten tresna guztiekin eta bortizkeria handienaz, jarraituko dute askapen borrokak zapaltzen.

 

Euskal Herrian ezagun zaigu egoera, eskarmentua dugu terrorismoaren aurkako doktrinaren mehatxupean bizitzen, milaka izan baitira gure herrian dauden poliziek atxilotu eta torturatutako herritarrak, baita eraildakoak ere; hamarnaka legez kanpo utzitako antolakundeak... Albiste honek, beraz, Kurdistango anaia-arrebei gure besarkadarik beroena helaraztera garamatza, garaipen txiki honen aurrean.


JIN JIYAN AZADI!
BIJI KURDISTAN!

Azaroak 25: internazionalismotik ere jarrai dezagun memoria feminista eraikitzen!

Oroimenak osatzen du memoria. Eta memoriak, idatzi, historia. Ondo baino hobeto dakigu, baina, historia, gizon zuri heterosexualak idatzi zuela. Eta emakumezkoak itzalpera bota gintuztela. Bada garaia ilunpetik argitara ateratzeko, eta herri memoria eta, bereziki, memoria feministaren erroei eusteko. Guk geuk osatutako memoria berreskuratzen hasteko unea iritsi da eta horrekin batera internazionalismoaren historia luzean giltzarri izan diren hamaika emakumeak lehen planora ekartzeko unea. Emakumeak gerrako fronteetan, gidaritza politikoetan, liburu furtiboen idazketetan, matxinaden atzean, herriaren eraikuntzan, ideien gudan, zaintza lanetan, auzolanetan... Kontaezinak dira emakumeok mendeetan zehar historiari eta beraz, borrokari, egindako ekarpenak. Bada, goazen gaurkoan horiek guztiak balioan jartzera!

Izan ere, memoria feminista ezkutatzea, indarkeria sexista mota bat da. Geure historia eta istorioetatik desjabetzea, horiek desitxuratzea edota gure memoriak eraikitzeko tresnak ukatzea, emakumeon aurkako indarkeria dira, ondo baitakite kapitalismo patriarkalaren aurkako subjektu garela. Horregatik ukatzen zaigu memoria, ondarerik ez dugula sinestarazteko, isilarazteko eta jazarririk mantentzeko. Hala azaldu ziguten Erdi Aroa, emakume ahaldunduak sorgin gaizto bihurtuta, hainbatek emakume horien aitortza egin zuten arte. Subjektu izaera ukatu digute gure bizitzako esparru guztietan eta, noski, baita gure memoria kolektiboaren baitan ere. Internazionalistok ondotxo ezagutzen dugu hori: nork ez ditu ezagutzen Ché, Chavez, Fidel, Pakito... Baina, 30. urteurrenean esan genuen bezalaxe, internazionalismoaren ibilbidean ezinbestekoak izanak diren arren, gehiegitan ikusezinak izan diren horiei guztiei zor diegu, eta gu ere memoria feminista horretan gure aletxoa jartzera goaz: Eva Forest, Begoña Gacía “Alba”, Marta Gonzalez “Begoña”, Doris Benegas…

Orriak