Joanekoa

Amesgaizto batetik esnatzen gareneko itolarri sentsazioa bularraldean, irudika al dezake inork itolarri horrekin bizitzea, bizirautea. Irudika al dezake inork norbere herrian bertan deserriratzea, etxea utzi behar izan eta 70 urte luzez itzuli ezin izatea. Maiatzaren 15a Nakba edo hondamendiaren eguna da palestinarrentzat. Palestina ez da lokartzen, eta ez daude ametsetan, errealitate gordina dute parez pare eta begi bat ez, bi begi zabalik izanagatik ere makinaria sionistak kontrolatzen dizkie ametsak, loa, eta bizitza.

‘Si canta Nablus, canta Palestina’ genioen Balatan gitarrak eskutan, hiriaren iparraldean dagoen Zisjordaniako errefuxiatu gunerik handienaren bihotzean. Yaffatik bortxaz alde egin behar izan zuten Balatako palestinarrek 1948ko maiatzaren 15 hartan, egun Tel Aviv den eta duela zazpi hamarkada euren hiria izan zen hartatik. Handik ez da itsasorik ikusten, Nabi Salehko muinotik ez bezala. Tamimitarrak lagun mediterranear itsasoa ikusteko aukera izan genuen Ramallahtik ordubetera dagoen Nabi Saleh herrian, bada denbora ez dutela oinik busti itsasertz horretan. Haien legea guretzat apartheid.

_{(abajo en castellano)}

Hilabeteak dira Herrialde Katalanen kontrako errepresioa biderkatu dela. Hamarnaka dira  jada urriaren 1eko erreferendumetik hona inputatuak zein kartzelaratuak izan diren herritarrak, eraso faxistak pairatu dituztenak edota beren herriko eskubide sozial eta politikoak defendatzeagatik atxilotuak izan direnak. Puigdemont eta bere kontseilariak izan ziren gatazka Europaren bihotzera eramaten saiatu zirenak baina desobedientziaren zantzurik ez dugu ikusi. Erbestea borrokarako esparru gisa ulertu du, ordea, Anna Gabriel CUPeko diputatu ohi eta Endavat-eko kideak. Desobedientziaren hautuan berresturik, gatazkaren zentzu politikoan sakontzean eta espainiar estatuaren izaera antidemokratiko salatzea da helburu nagusia. Gure babes osoa Herrialde Katalanetako herri borrokalariari eta gure bidelagun izan den eta izaten segituko duen Annari! Sempre amb tu!

Espainiar estatua sorgin ehizan dabilen bitartean, askatasun demokratiko, eskubide zibil eta politiko, eskubide nazional zein sozialak txikitzen dihardu. 155. artikulua geratzeko etorri den honetan, aspaldian ezagutu gabeko oldarraldi errepresiboa bizi dugu estatu espainiarraren menpe bizi garen herritarrok. Gure herrian praktika hau aski ezaguna dugun arren, ezin dezakegu pentsa Herrialde Katalanetakoa afera isolatua denik, gure aurkako erasoa ere badelako. Europar Batasuneko isiltasuna ere aipagarria da, noski, baina ez gaitezen inozoak izan. Europar Batasunak ez du inoiz inolako estatu kideren demokrazia zalantzan jarri eta are gutxiago salatu, errepresioa orokorra baita gaur egungo Europan eta boomerang efektuaren beldur dira gainontzeko estatu kideak. Tamalez, berriro ere, begi bat beti zabalik izatera kondenatu nahi gaituzte.

Azken urteotan Euskal Herrian elkartasunetik konpromisorako pausuak eman ditugu hamaika egoeren aurrean, eta oraindik ere gure etxeetako ateak zabalik mantentzea ezinbestekoa izango zaigu. Herrialde Katalanei elkartasuna modu errealean ematea ahalbideratuko dituen baldintzak sortu beharko ditugu.

Zentzu horretan, ezinbestekoa izango da, estatu espainolaren jarrera errepresibo eta antidemokratikoa zein Europar Batasunaren isiltasuna irmoki salatzea. Horrekin batera, dei egiten diogu euskal herri langileari Herrialde Katalanei elkartasuna adierazten jarraitzera. Porrota soilik posible delako borrokatzeari uzten zaionean. Hemen ez delako ezer bukatu eta, inboluzioaren aurrean herri oso bat dagoelako bere askatasunaren alde borrokan!

Gora Herrialde Katalan independiente, sozialista eta feministak!
Gora elkartasun internazionalista!

[[{"fid":"61","view_mode":"default","fields":{"format":"default","alignment":"left","field_file_image_alt_text[und][0][value]":false,"field_file_image_title_text[und][0][value]":false},"link_text":null,"type":"media","field_deltas":{"1":{"format":"default","alignment":"left","field_file_image_alt_text[und][0][value]":false,"field_file_image_title_text[und][0][value]":false}},"attributes":{"height":467,"width":830,"class":"media-element file-default media-wysiwyg-align-left","data-delta":"1"}}]]

Larunbat honetan, abenduaren 16an, Turkian gertatzen den errepresio politikoaren inguruko mahaingurua egon da eta bertan parte hartu du Komiteak, Euskal Herriak pairatzen duen errepresioaren testigantza emateko. Turkiako kazetarien sindikatu Nazionaleko kide den Dominique Pradalié, HDPko diputatua den Tugba Hezerrekin partekatu dute tartea.

[[{"fid":"49","view_mode":"default","fields":{"format":"default","alignment":"left","field_file_image_alt_text[und][0][value]":false,"field_file_image_title_text[und][0][value]":false},"link_text":null,"type":"media","field_deltas":{"1":{"format":"default","alignment":"left","field_file_image_alt_text[und][0][value]":false,"field_file_image_title_text[und][0][value]":false}},"attributes":{"height":458,"width":400,"class":"media-element file-default media-wysiwyg-align-left","data-delta":"1"}}]]

Turkiatik etorritako lagunak estatu honek erabiltzen duen biolentziaren inguruan mintzatu ziren, bai adierazpen askatasunaren aurka (gaur egun 170 kazetari baino gehiago dira Turkian preso daudenak eta ehundaka komunikabide itxiarazi dituzte), bai herri kurduaren aurka, bereziki preso politikoen egoeran zentratuta.