Los gobiernos demócrata-liberales del capitalismo hegemónico, sean de aquí o de allá, sean algo más sociales, tecnócratas de centro o algo más fascistas, siempre echan la culpa de todos los males a factores externos o ajenos: antes al comunismo, a la Guerra Fría, al terrorismo, ... actualmente al cambio climático, a la migración, a la pandemia del covid de los chinos, a la guerra caliente en Ucrania de Putin, a la crisis económica-financiera internacional, siempre a la maldad intrínseca de otros pueblos y culturas y culpabilizan y criminalizan las reivindicaciones supuestamente desmedidas de los sindicatos y organizaciones populares, y la avaricia e inculta estupidez atribuida a los propios pobres.

No son solo excusas y mentiras de los gobiernos para tapar sus negligencias, incompetencias o para disfrazar una maldad bíblica del ser humano. Son también parte inexorable del mecanismo capitalista que requiere para su mera supervivencia guerras, hambrunas, miserias, pandemias y los imprescindibles privilegios de algunos pocos en continua competitividad suicida entre ellos. Niegan la dialéctica, pero lo llaman “el motor” y a la vez “el fin” de la historia o “destrucción constructiva” necesaria para su progreso.

Seguir leyendo...

ARGENTINA: INPERIALISMO ETA NEOLIBERALISMOA vs KOMUNITATE ETA ERRESISTENTZIAK

Argentina. Interneten herrialde honen izena bilatuz gero, klik batean postal eder bat agertuko zaigu. Tangoa. Paraje ikusgarriak. Futbola. Alfajoreak eta haragia. Matea. Hiribide amaitezinak. "Paris Latinoamerikarra". Baina zer dago erakuslehioaren atzean? Zein da 15 miloi biztanle dituen herrialde honen errealitatea?

Gogor kolonializatutako herria izan da, lehenik espainiarrengatik, baina gerora europako herrialde ezberdinengatik, ingelesak kasu. Herri originarioak ia desagerrarazi ostean eskuratu zuten lehen independentzia, baina ez zuten koloniarekiko kate sendorik askatzea lortu. Munduaren orden berriaren izenean AEBren inperialismoaren dependiente bihurtu baitziren.

1976a adibide adierazgarria da,  militarrek logika zehatz baten barruan burutu baitzuten estatu kolpea. Diktaduraren atzean “Operación Condor” plana kokatu behar dugu. Plan honen helburu soila ez zen Argentinako herria zapaltzea, handik haratago Latinoamerika osoan ematen ari zen subiranotasun prozesua zapaldu nahi izan zuten diktadura ezberdinen bitartez. Izan ere, garai hartan ugariak ziren sistemaren aurka altxa eta estatu eredu antikapitalista zein subiranoa borrokatzen zuten herri antolakundeak, bigarren independentzia erreal baten alde bizitza ematen zutenak. Hau dela eta, AEBren aginduak txakur on baten legez betez, militarrek eraikuntza hori indarkeriaren bidez eten zuten. Honi esker, Argentinako eta Latinoamerika guztiko oligarkiak herrialdeko aberastasuna lapurtu zezakeen, bien bitartean AEBk haren "patio trasero"a kontrolpean zuela.

Diktadura militarra amaitu ostean asko izan dira gobernuan jarritako presidenteak eta bat berak ere ez, ez du Plan Condorren abiaturiko logika neoliberala bertan behera utzi. Are gehiago, diktadura osteko urteetan zerbitzu zein baliabide naturalen pribatizazioa etengabea izan da. Hain zuzen ere, horrek ekarri du mundu mailako estatu aberatsenetako baten biztanleriaren erdia baino gehiagoren pobretzea.

Hemen, ordea, historiak kontatzen ez dituen istorioak barnebiltzen ditugu. Testu liburuetan agertu ez diren emakume horiek bizirik diraute Argentinako auzo eta herrietan. Erre, erail, bortxatu, torturatu eta desagerrarazi zituzten emakume guzti horien borrokek oinordekoak dituzte eta zalantzarik gabe haien eskuetatik iritsiko da egoera iraultzeko kemena.

[ ... ]

VENEZUELAKO COMUNAK, SOZIALISMOA ERDITZEKO BIDEA.

20 urte pasa dira Chavez komandanteak Estatu Kolpea garaitu zuenetik. 20 urte inperialismo norteamerikarrak tutelatutako oligarkia nazionala menderatu zuenetik. 20 urte iraultza bolivartarraren hastapenetatik. 20 urte Venezuelako herriak prozesu sozialista ereiten hasi zuenetik. 20 urte inperialismoari aurre egiten, blokeo, santzio eta edozein oztoporen gainetik eraikitzen.

Miguel Mazzeok esaten zuen moduan “Venezuela bere kontraesanetan eraikitzen den estatua da”. Chavezen arabera, sozialismoa eraikitzeko modu bakarra Venezuelako gizartean dirauten zapalkuntzak eta esplotazioa desegiteko gai zen herri-boterea eraikitzea zen. Era berean, hura lortzeko modu bakarra oinordetzan jasotako Estatu burgesaren formak erabat haustea zela uste zuen. Hortaz, prozesu iraultzailea Estatutik estimulatu, baina oinarritik eraiki behar den prozesua dela uste zuen komandantateak. Botere estatala eta herri boterearen arteko tentsio konstantean aurrera eginez, harreman erabat dialektikoa garatuz.

Ez da bide erreza izan, eta prozesu iraultzaile guztietan bezala tentsioak, kontraesanak, argiak eta itzalak egon dira. Are gehiago blokeoa eta santzioek eragindako krisi testuinguruan. Hala ere, erresistentzia eta duintasun eredua izan da munduko iraultzaile guztiontzat Chavismoa zein iraultza bolivartarra.

Dagoeneko 9 urte pasa dira Chavez komandantearen heriotzatik. Bere legatua, berriz, inoiz baino biziago dago antolatzen eta borrokan jarraitzen duten milaka Venezolarren bihotzetan. Horren adibide Venezuelako txoko guztietan etengabe hazten eta hedatzen doazen milaka Comunak.

[ ... ]