Martxoaren 30ean, Palestinar Lurraren eguna ospatzen da. 1976ko egun berean, herri palestinarrak greba orokorrerako deia egin zuen Israelgo okupazio-indarren palestinar lurren etengabeko lapurretaren aurka protesta egiteko. Zazpi gazte palestinar hil zituzten.
Lurren okupazioaren eta garbiketa etnikoari esker sortu zenetik, Estatu sionistak ez dio kolonizazio-proiektuari uko egin. Lurraren Eguneko sarraskitik 45 urtera, Israelek Palestinako lurrak okupatzen jarraitzen du, palestinarrak beren lurretatik kanporatzen jarraitzen du, beren etxebizitzak eta bizibideak suntsitzen jarraitzen du, eta koloniak eta azpiegitura berriak eraikitzen jarraitzen du, hala nola, apartheidaren harresia, chekpointak edo kolonientzako garraio-sareak. Horiek, palestinarren mugimendu-askatasuna mugatzeaz gain, lurren konfiskazioa eta okupazioa areagotzen dute. Horren adibide da Jerusalemgo Tranbiaren proiektua, CAF euskal enpresaren parte hartzearekin, Jerusalem ekialdeko asentamendu israeldarrei zerbitzua emango diena.
Eta orduztik, 1976an bezala, herri palestinarrak etengabe egin dio proiektu kolonizatzaileari aurre, antolakuntzaz eta borrokaz, beren lurra defendatzeko, errefuxiatuak jatorrizko herri eta hirietara itzultzeko eta autodeterminazioa eskubidearen alde eginez. Euren lurretan aske bizitzeko borrokatuz. Kolonizazio bortitzenetako baten eta eskualdeko esku-hartze inperialisten aurkako etengabeko erresistentziaren adibide bihurtu da herri palestinarra. Horren adibide dira Jerusalengo Sheikh Jarrah auzoko bizilagunak, 1972a geroztik euren etxeetatik kanporatu eta horien gainean kolonia bat eraikitzeko planari aurre egiten diotenak. Datorren maiatzean, egunero kolonoen erasoei eta jazarpenei aurre egiten dieten 550 palestinar kanporatze arriskuan izango dira beste behin, Israelgo auzitegi baten epai batek aginduta.