Guk aurre egiten diegunean, gose goibel, inperialistek beren armak bilatzen dituzte.
Inperialistek aurre egiten digutenean, guk gose goibel, gure besoak elkarlotu eta aurrera egiten dugu.

Azkar zabaltzen den birus ikusezin batek mehatxatzen du gure gizateria; baina aspalditik beste birus batzuei aurre egin behar izan diegu, hala nola langabeziari, goseari, arrazismoari, patriarkatuari, desberdintasunei eta gerrari. Birus horiek modu desberdinean agertzen dira munduko hainbat tokitan, gogor erasotzen diete langile eta nekazarien bizitzei, baita desberdintasun sozialaren eragina jasaten dutenei ere; bitartean, pertsona gutxi batzuek hondamendiarengandik etekinak ateratzen dituzte.

Sistema kapitalistak ez du krisi hauetarako erantzunik; bere politikak hutsak dira. Elikatzeko eta geure burua zaintzeko modu bat bilatu beharrean, kapitalistek suntsitzeko makina ugari eraikitzen dituzte: nazio aberatsetako langile-klasearen bizitza eta herrialde pobreenetako nekazari eta langile-klasea zanpatzen dituzten indar polizial eta militarrak. Herrialde pobre bat altxatzen saiatzen bada, bere burujabetza erabili nahi badu, botere-artsenal oso bat erabiltzen da bere aurka: botere finantzarioa, diplomatikoa eta militarra. Armekin menderatzen gaituzte, baina baita ideiekin ere. Euren ikuspegiak zuzenak direla sinestarazi nahi digute.

Sistema kapitalistaren administratzaileak presaka ari dira armak zorrotik atera eta urruneko aurkariei kontra apuntatzen, tankeak gure lurretara bideratzen eta gure etxeak okupatzen, natura suntsitzen eta gure mundua txikitzen. Haientzat errazagoa da gerrak sortzea gizakien sabelak janariz betetzea baino. Nahiago dute jendearen buruak nazionalismoz eta arrazakeriaz bete, porrot egin duen sistema bat dela onartzea baino. Izan ere, sistema hori geroz eta gehiago emakumeek egiten dituzten aitortu gabeko zaintza lanetan eta meatzariei eta lantegietako langileei ezarritako lan-baldintza gogorretan oinarritzen baita.

Planeta sutan dago, birusek aurrera egiten dute, goseak lurra mehatxatzen du, baina hondamendi honetan ere, guk, planetako biztanleriaren gehiengoak, ez diogu etorkizun bat izateko aukerari uko egin. Egun duguna baino zerbait hobea izatea espero dugu, irabazietatik eta pribilegioetatik haratago doan mundu hobea, kapitalismotik, patriarkatutik eta inperialismotik haratago dagoen mundua, gizateriaren abestia kantatzen duen mundua. Gure bihotzak euren armak baino handiagoak dira, gure maitasunak eta borrokak haien gutizia eta axolagabekeria gaindituko dituzte.

Gure mugimenduak hazi asko landatzen ari dira. Ureztatu behar ditugu, zaindu, loratzen direla ziurtatu. Bizitza irabazien gainetik jarriko dituen etorkizuna eraikiko dugu,  arraza-gerren ordez, herrien arteko senidetasunean oinarritutako etorkizuna, gizarte-hierarkiak ezabatuak izango diren etorkizuna eta elkarrekiko duintasunaz elkarrekin gozatuko dugun etorkizuna.

Behar bezain ilun dagoenean bakarrik ikus daitezke izarrak. Orain nahikoa ilun dago.

Hamar urte bete dira indar errepresiboak Askapenako zortzi kide bahitzeko asmoz etorri zirela. 2010eko irailaren 28an, astelehen gauez, espainiar polizia nazionalak euskal militante internazionalisten etxeak bortxatu, ordu luzez miatu eta Madrilgo kalabozoetara eraman zituzten harrapatutako zazpiak. Hiru egunez bahituta mantendu ostean bost lagun bidali zituzten espetxera epailearen aurretik pasa bezain pronto. Bi eta sei hilabete artean igaro zituzten preso prebentibo gisa, etxetik ehundaka kilometrotara noski, inongo epairik gabe. Azkenik, 2016an, Auzitegi Nazionalak berak absolbitu zituen bostak.  

Garai hartan Euskal Herriaren askapen nazional eta sozialaren alde lan egiten genuen eragile zein herri mugimendu ezberdinen kontrako sarekadak sarri ematen ziren. Beldurraren pedagogiaz itotzen saiatu ziren herri oso baten askatasun egarria. Gogor kolpatu gintuzten, eskura zituzten mekanismo eta baliabide guztiak erabiliz. Askapenaren kontrako erasoa estrategia errepresibo zabal baten parte zela jakin bagenekien. Ezin ahaztu, ordea, etsaiak zapalduon batasunari dion ikara, herrion arteko elkartasunak duen ahalmen iraultzailea. Hortaz, urtemuga gazi honetan ospatzeko ezer ez badaukagu ere, adierazteko zerbait bai.

Internazionalismoa edozein herri langileren askapen prozesuan ezinbesteko osagaia dela aspaldi ulertu genuen. Historian zehar mundu osoan emandako garaipen eta porrotek irakatsi digute bere premia. Herrion arteko samurtasuna delako gakoa. Iraultzaileok maitasun sentimendu sakonak mugitzen gaituztelako gorroto ditugu zapaltzaileak. Kapitalismoa, inperialismoa, patriarkatua eta faxismoarekin akabatzea dugulako jomuga, Euskal Herri sozialista, feminista eta internazionalista bat eraikitzea dugu ipar.

Orratza aldiz, gure lanerako konpromisoa. 33 urte hauetan izan duguna, aurrerantzean mantendu eta berretsi nahi duguna. Han eta hemengo herri mugimenduekin elkarlanean internazionalismoa praktika bihurtuz. Munduan barrena gertatzen diren prozesu irautzaileak babestuz eta eraso inperialistak salatuz. Herri langileon arteko aliantzak lotzen jarraituko dugu esplotazioa suntsitu bitartean. Josi eta josi, garaipena lortu arte.

Hamaika herri, borroka bakarra!
Askapena, irabazi arte!

Askapena -Euskal Herriko erakunde internazionalista-
Euskal Herrian, 2020ko irailaren 28an

Abuztuaren 4ko 18:10etan 2.750 tona amonio nitratok eztanda egin zuten Beiruteko portuko biltegian. Lehertzeak hiriaren erdiarengan eragin zuzen eta suntsitzailea izan zuen, momentu honetan 171 hildako eta 6.000 zauritu baino gehiagoren berri dago, 300.000 pertsona inguru etxerik gabe geratu dira, eztandak zeharo hondatu dituelako ala bertan bizitzerik ez daukatelako. Koronabirusaren pandemiari estu eta larri erantzuten ari ziren ospitaleek ere galerak pairatu dituzte, izan ere, hiriko lau zentrok eskariari erantzuna emateko gaitasunik gabe daude.

Zazpi urtez egon da neurri berezirik gabe konposatu kimikoa pilatuta, horrenbestez honek suposatzen zuen galzoriari ez ikusia egin diote ordezkari politikoek. Sei urte luzez arriskuari buruz ohartarazten saiatu direnak ordea, argi zeukaten erabilera militarraz gain, hiriarentzat neurririk gabeko deuseztapen potentziala suposatzen zuela. Berehala hedatutako irudi eta bideoetako materialaren berehalakotasunak eta ikusgarritasunak behartuta bezala, erabat asaldakorrak diren albisteak ekarri dizkigute egunotan, bati baino gehiagori gerra hotsak iradoki dizkionak.

Eztandarekin batera, Mediterraneo itsasoarekiko lehentasunezko sarbidea galdu du Libanok. Herrian jaten denaren %85a inportazioen baitan zegoen, eta honek ez dio dagoeneko makalduta dagoen ekonomiari eragiten bakarrik, portuan kokatuta zegoen Libanoko gari gordelekurik handienaren suntsipenarekin batera 15.000 tona gari galdu dira, beraz, batez ere eros-salmenta apala dutenentzat, oinarrizko jakiak ekoizteko gai honen suntsipen masiboak suposatzen du larritasun ekonomikoak, inoiz baino gehiago, beharrizan oinarrizkoenei ere eragingo diela.